Beskid Niski, góra niewysoka, ale część podejścia taka, że gdybym nie miał kijków to wchodziłbym na czworakach. Bardzo strome i dodatkowo wyślizgane błoto. W pewnym momencie ręce oparte na kijkach a nogi jadą do tylu. Każdy krok wymagał przemyślenia. Na szczycie byłby ładny widok (jest drewniana platforma widokowa) gdyby nie chmura zawieszona nad górą.
Grzbiet szczytowy dość długi. Porośnięty lasem. Przyjemny spacer po mozole wejścia na krótkie, ale dające w kość zbocze. Unikam przesady, ale to podejście to ściana płaczu. Zdjęcia podejścia nie mam, obie ręce i głowa zajęte były utrzymaniem się w pionie.
(zdjęcie Bogdana)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz