Czupel, najwyższy szczyt Beskidu Małego
Zacznę trochę od środka. Wybraliśmy się na Czupel, najwyższy szczyt Beskidu Małego i przez to klejnot w Koronie Gór Polski. Dumnie obwieszcza o tym tabliczka na szczycie I tu chyba Czupel a z nim cały Beskid Mały ma jakiś kompleks Byłem na kilku wyższych górach z Korony i takiej informacji nie było Szczyt wysoki nie musi się chwalić Jak z ludźmi - mały człowiek (niekoniecznie w sensie wzrostu), będzie na każdym kroku podkreślał swoją ważność Człowiek wielki pozwoli innym dobrze o sobie mówić Jak pisze mądry król Salomon w biblijnej księdze Przysłów:
“Niech cię chwali ktoś inny, a nie własne usta, obcy, a nie własne wargi.”Przypowieści Salomona 27:2
Po tej dygresji filozoficzno-egzystencjalnej, pora na mapę i opis trasy. Było ciekawie, bo na 7 osób mieliśmy 4 różne trasy ;-) Na koniec będzie też o... Reksiu.
W moim aucie dwie pasażerki (w tym autorka konkurencyjnego posta na blogu) i ze względu na znaczne różnice w tempie pokonywania wzniesień, z góry podzieliłem nas na dwie grupki - dla mnie trasa jak wyżej, dla nich ok. 5km krótsza, z zejściem albo z Przegibka albo z Gaików. Miały same zdecydować, trafiła im się podwózka z Przegibka. Drugie auto, z uczestnikami ze Skawiny, miało podjechać na Przegibek i mieliśmy się spotkać na Czupelu. Plan powiódł się perfekcyjnie, doszliśmy na szczyt w tym samym momencie. Trzecie auto jechało z Mikołowa i jego pasażerowie mieli iść ze mną, ale spóźnili się 30min i w efekcie gonili nas. Z moimi pasażerkami spotkali się, ze mną już nie. Efekt końcowy taki, że każdy zadowolony z wycieczki. Powoli zaczynam się specjalizować w logistycznych majstersztykach - kilka wycieczek w jednej, trasy dostosowane do możliwości i chęci uczestników.
Zaparkowałem w Międzybrodziu Bialskim, pod Centrum Kultury. Parking darmowy, niezbyt obszerny, ale kto w listopad wchodzi na Czupel? Dziewczyny poszły od razu w górę, ja jeszcze 15 minut poczekałem na Mikołów, ale z braku kontaktu ruszyłem sam.
W Międzybrodziu panowała jesień, taka pochmurna, wilgotna, listopadowa. Nie ma się czym zachwycać, ale też taka jesień mi nie przeszkadza w wędrowaniu. Wchodząc na Czupel szlakiem czerwonym byłem świadkiem przepychanek Pani Jesieni z Panią Zimą. Im wyżej, tym większą przewagę miała ta druga. W końcu Zima zdecydowanie wygrała.
Od Czupela Zima królowała już niepodzielnie. Zima miała akurat swój mglisty dzień (nie narzekam, piękna jest nawet taka zachmurzona, a tydzień wcześniej na Mogielicy Zima pokazała się ze swojej słonecznej strony). Ludzi mało, na szlaku śnieg, wokół mgła - czego chcieć więcej? Nie było panoramicznych widoków, ale taki klimat też lubię.
Schronisko na Magurce Wilkowickiej
Schronisko na Magurce ominąłem. Przy okazji, ta Magurka to Wilkowicka. W Polsce jest 5 Magurek i chyba drugie tyle na Słowacji. Dodatkowo mamy też chyba z 10 Magur. Wyjątkowo liczna ta Magurkowa rodzina. Ale nie ma się czemu dziwić jeśli popatrzymy na źródłosłów:
Magura – słowo pochodzenia wołoskiego, oznaczające wyniosły, samotny masyw górski. Najprawdopodobniej przejęte ok. VI w. od Słowian i przekształcone z *mogyla („mogiła, kurhan, wzgórze”) na magura. Wraz z migracjami Wołochów rozpowszechniło się na obszar całych Karpat.
Wikipedia
Magurka Wilkowicka
Na Magurce Wilkowickiej spotykają się szlaki wszystkich kolorów. To moje drugie w kolekcji zdjęcie rodzinne szlaków pieszych PTTK. Pierwsze jest z Jamnej, po drodze do Chatki Włóczykija.
Pomnik obrońców Podbeskidzia w IIWŚ, przełęcz Przegibek
Ostatni punkt zmiany koloru szlaku to Hrobacza Łąka. Ta nazwa czasem jest pisana przez samo H, czasem przez CH. To jest świadectwo, że kiedyś w mowie, tak jak do tej pory Słowacy i Ukraińcy, rozróżnialiśmy dwa różne dźwięki ;H'. Uprościliśmy sobie język mówiony, ale w pisowni dwie głoski zostały i dla wielu jest to kłopot ortograficzny.
Nie zależnie czy Łąka jest Hrobacza czy Chrobacza, do Międzybrodzia Bialskiego wracam szlakiem żółtym. Początkowo prowadzi zaśnieżonym asfaltem, potem aslfaltem, który eweoluuje w stronę drogi szutrowej i wreszcie na koniec zwykłą czarną drogą asfaltową.
Widok na Jezioro Międzybrodzkie, zejście z Hrobaczej Łąki
Na koniec jeszcze fotka jeziora - tutaj Pani Zima jak na razie nie dotarła - i wracam na parking wzdłuż ulicy Żywieckiej (jest chodnik). Moje pasażerki, zwiezione wcześniej z Przegibka, już czekają. Wracając do domu przez Bielsko-Białą, zauważyłem ulicę... Reksia. Skręciłem w nią, zatrzymałem auto na poboczu i wyskoczyłem zrobić zdjęcie. Dodaję do kolekcji, będzie obok katowickiej ulicy Sezamkowej, uchwyconej w czasie powrotu z wycieczki na Trójstyk CZ-PL-SK.
ulica Reksia w Bielsku-Białej
